::..حادثــــــــه تـــــنـهایــی..::

  به ارتفاع نگاهم
 حادثه ها چقدر زیبایند !
 چونان ستاره ای
 که چشمک می زند
 دوباره آغاز را
 می خواهم آسوده کنار تنهایی
 حادثه تو را ورق بزنم
 که این سکوت؛ بغضم را به دل راه نمی دهد
 همیشه یک نفر درون من می جوشد
 همیشه نفر گامهای مرا می رود
 درون این تنهایی
 دوباره یک نفر مرا عاشق ست !
 چکونه به خویشتن و تنهایی بیارامیم
 حالا که بی عبور هم
 عکس های یادگاری را دیده
 و به لباس های هم
 کشیده ترین بو را
 زمزمه آه کرده ایم
 پنهان از جدایی
 بگو در کمین فاصله دیدارها نشسته اند
 پس کجای این تنهایی
حادثه تو را ورق بزنم
 من که انتظار مرگ را
 چنین مرده به سینه دادم !
 و دنیاست که در خلاصه ما
 معکوس من شده است.
 وقطی
 خطّی
 از روی خطوط دستانم؛ آغاز شماره توست
 و چیزی
 که وجود گلویش تحلیل می رود و
 تنها نگاه همه را خشک کرده است
 حالا
 هی صدای آمدنت
 زیر روسریم نشسته پخش است آقا...
                                                        س.ص