::..خــاکــستــــــــر..::
بنگر آن حوری سیاه سپیدنه همه پاک جسم او نه پلید
ساخته در وجودخویش پدید
نیمه ای یاس و نیمه ای امید
آتـش او را قـرین و همبستر
همسر خاک و نام خاکستر
همه شب در کنار یار نخفت
نازنین راز چشم بد بنهفت
چون ز آتش یکی سخن نشنفت
بامدادان باو چنین می گفت
اندکی سر گذشت من بشنو
بس حقیرم مبین و تند مــــرو
من درخت تناوری بودم
رایت سایه گستری بودم
بر سر باغی افسری بودم
در میان سران من سری بودم
تن بآزار ناکسی دادم
بخیالی ز پا در افتادم
روستای پیر خیره سری
بمن افکند پُر طمع نظری
در تمنای سود مختصری
رفت و آورد داسی و تبری
ساقه ام خست و ریشه ام بر کند
بـی تـأمل مــرا بـخاک افکنـد
ناتوان و زبون از آن دستان
چند ماه
::..پـــژواک هـا..::
بر بالای سرم؛ در آسمان مرغ دریایی بی حرکت آویخته است.و در اعماق آب های خروشان
در هزار توهای مرجانی
پژواک موجی در دوردست
مواج از میان ماسه ها می آید
و همه چیز سبز است و زیر آب
هیچکس خشکی را به ما نشان نداد
و هیچکس از چراها و کجاها خبر ندارد
و چیزی خیره سرانه می کوشد و به سمت نور بالا می خزد.
غریبه ها در خیابان می گذرند
اتفاقی دو چشم برهم گره می خورند
و من تو هستم؛ و چیست آنچه که می بینم که منم
و آیا من دست تو را خواهم گرفت
و از میان خشکی راهنمایت خواهم بود
و کمکم کن تا بفهمم بهترین کاری که می توانم بلنم چیست.
و هیچکس زنده از این وادی نگذشت
و هیچکس سخن نگفت
و هیچکس تلاش نکرد
و هیچکس بر گرد خورشید پرواز نمی کند.
و این روزی است که بر فرو خواهی افتاد
در برابر چشمان بیداری زده ام
و مرا به برخاستن می خوانی و می انگیزی
و از میان پنجره درون دیوار
سوار بر انوار روشن خورشید
میلیونها سفیر روشن صبح به درون سرازیر می شوند
و هیچکس برای من لالایی نمی خواند
و هیچکس چشمانم را نمی بندد
پس از میان پنجره گشاده
با تو از میان آسمان سخن خواهم گفت.