::.. . . . ..::
از قاب عکس چشمهایمتا سیاهی چشمهایت
هزاران فرسنگ حرف در راه است
اما تو خوابی
از کوره راههای تهی
تا طراوت قاف
هزاران سر بر دار است
امـــــــــا...
اوّلین قدم؛ دم به دم می ماند
از میوه های نوبر درخت
تا خواهش دستهایم
خاری مانع است؛
آتشش بزنیم باهم...
::..خــاکــستــــــــر..::
بنگر آن حوری سیاه سپیدنه همه پاک جسم او نه پلید
ساخته در وجودخویش پدید
نیمه ای یاس و نیمه ای امید
آتـش او را قـرین و همبستر
همسر خاک و نام خاکستر
همه شب در کنار یار نخفت
نازنین راز چشم بد بنهفت
چون ز آتش یکی سخن نشنفت
بامدادان باو چنین می گفت
اندکی سر گذشت من بشنو
بس حقیرم مبین و تند مــــرو
من درخت تناوری بودم
رایت سایه گستری بودم
بر سر باغی افسری بودم
در میان سران من سری بودم
تن بآزار ناکسی دادم
بخیالی ز پا در افتادم
روستای پیر خیره سری
بمن افکند پُر طمع نظری
در تمنای سود مختصری
رفت و آورد داسی و تبری
ساقه ام خست و ریشه ام بر کند
بـی تـأمل مــرا بـخاک افکنـد
ناتوان و زبون از آن دستان
چند ماه